Dialogi o wychowaniu

Dnia 13 kwietnia 2019 roku w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie miały miejsce VII Dialogi o wychowaniu organizowane przez Inspektorię Krakowską św. Jacka, Salezjańskie Centrum Edukacyjne w Krakowie oraz Zespół Szkół Salezjański w Oświęcimiu. Tegoroczny temat brzmiał: „Teatr jako narzędzie wychowania”.

Podczas pierwszej sesji ks. Dariusz Bartocha, Dyrektor Zakładu Salezjańskiego w Oświęcimiu, w swoim wystąpieniu pt.: „Teatrino w salezjańskim systemie wychowawczym: aspekt pedagogiczny i teologiczny” ukazał jak ks. Bosko posługiwał się tą formą wychowania w swoim Oratorium. Zaznaczył, że nigdy nie tworzył on teatru dla samego teatru, ale zawsze miał on służyć zbawieniu chłopaków i pomóc w ich wychowaniu. Wytyczył trzy podstawowe jego cele: rozweselać, wychowywać oraz pouczać, przede wszystkim pod względem moralnym. Stąd ks. Bosko stworzył regulamin swojego teatru, aby uniknąć wszystkiego, co mogłoby zaszkodzić świętości jego wychowanków. Warto zaznaczyć, że teatr był dla niego „laboratorium życia”, gdzie chłopcy mogli uczyć się dobrych postaw i zachowań, żeby później postępować tak również w swoim osobistym życiu.

Swoim doświadczeniem pracy z grupą teatralną podzieliła się Pani Róża Grzywacz, nauczyciel i animator teatru w ZSS w Oświęcimiu, która jako osoba nie związana z teatrem podjęła się pracy z młodzieżową grupą teatralną w szkole salezjańskiej w Oświęcimiu. W swoim wystąpieniu podzieliła się ze słuchaczami swoim entuzjazmem pracy z młodymi ludźmi, tym jak poprzez teatr można oddziaływać na nich wychowawczo oraz jak gra na scenie zmienia ich samych i sprawia, że z każdym przedstawieniem staja się dojrzalsi. Warto zaznaczyć, że od paru lat Pani Róża wraz ze swoją grupą teatralną zdobywa czołowe miejsca na Krakowskim Festiwalu Małych Form Teatralnych w Języku Angielskim oraz na Ogólnopolskim Przeglądzie Szkolnych Przedstawień Anglojęzycznych „MiniGlobe”. Jednak jak zaznaczyła prelegentka, to nie jest najważniejsze. Chodzi o wspólną zabawę, o uczenie się współpracy, budowania relacji, poczucia satysfakcji oraz próby zmierzenia się z krytyką.

Następnie o swoim doświadczeniu gry na scenie opowiedzieli sami aktorzy należący do grupy teatralnej w Oświęcimiu. Jeden z nich, Stanisław Juszczyk, opowiedział, że teatr pozwala mu oderwać się od codziennych problemów i trosk. Jest to dla niego szczególny czas, kiedy może doświadczyć wspólnoty ludzi, którzy nawzajem się wspierają i dążą do konkretnego celu. Jest to uprzywilejowany moment spotkania z drugim człowiekiem, ponieważ teatr wymaga pewnego odsłonięcia siebie, przez co tworzą się szybsze i głębsze relacje z innymi ludźmi. Z kolei Natalia Janiga, zaznaczyła, że sztuka niesamowicie kształtuje. Człowiek może lepiej poznać samego siebie, swój wachlarz możliwości, które może wykorzystać na scenie, swoje wady i zalety.

Podczas drugiej sesji sympozjum miały miejsce dialogi o wychowaniu z audytorium nt.: „Teatr jako aspekt pedagogii świętości”, podczas których słuchacze mogli opowiedzieć o swoim doświadczeniu pracy z młodymi ludźmi, poprosić o rady, wskazówki, lub takowych udzielić.

Kolejna część miała aspekt praktyczny, stąd całość przeniosła się z auli na salę teatralną WSDTS. Tam grupa teatralna z Oświęcimia przedstawiła dwie wybrane sceny z jednego ze swoich spektakli pt.: „Jonathan Livingstone Seagull”. Na ich podstawie Pani Róża ukazała, jak poprzez spojrzenie z różnych perspektyw na konkretne sytuacje zachęcić młodych aktorów do refleksji na temat wybranych postaw, uczuć i możliwych rozwiązań danych sytuacji.

Swoją pantomimę pt. „Co nas wkurza?” przedstawiły dzieci z Oratorium św. Jana Bosko w Oświęcimiu, a ich animator – Filip Komajda – podzielił się swoim doświadczeniem pracy teatralnej z dziećmi, tym na co warto zwrócić uwagę oraz jakie zmiany dostrzega po zaledwie roku pracy z nimi.

Na koniec swój tegoroczny, zwycięski spektakl pt. „Mamma mia” przedstawiła grupa teatralna z Oświęcimia pod kierownictwem Pani Róży Grzywacz, która swoim entuzjazmem i energią zaraziła wszystkich zgromadzonych oraz dała nowy impuls i zachętę do tworzenia i rozwijania grup teatralnych w salezjańskich placówkach.

Tekst: Krzysztof Wasiak SDB
Zdjęcia: Dominik Iwański SDB