Etapy formacji
Zanim podejmie się decyzję o pójściu drogą życia salezjańskiego, warto poznać etapy formacji, którymi idzie każdy salezjanin. Czy to kapłan, czy koadiutor, czyli brat zakonny.
Formacja zakonna w Zgromadzeniu Salezjańskim odbywa się w kilku etapach. Jest to czas przede wszystkim odkrywania i pogłębiania swojej relacji z Bogiem, następnie czas studiowania, praktyki asystenckiej, ale również kształtowania własnego charakteru, poznawania Pana Boga i pogłębiania relacji z Nim. Etapy formacji są następujące:
Prenowicjat to pierwszy obowiązkowy etap w formacji salezjańskiej, podczas którego kandydat do zgromadzenia wstępnie rozeznaje swoje powołanie, czy aby na pewno życie salezjańskie jest jego drogą, na którą powołuje go Chrystus. Jednocześnie jest to czas, w którym zapoznaje się on z innymi kandydatami, z którymi ma spędzić najbliższe lata. To okazja do poznawania duchowości salezjańskiej w praktyce (pierwsze zaangażowania) i w teorii (pierwsze wykłady). Prenowicjat trwa rok i odbywa się w Rumi.
Kolejnym etapem na drodze życia salezjańskiego jest nowicjat. Jest on szczególnym czasem w całym procesie formacji. W nowicjacie kładzie się fundamenty, na których następnie buduje się swoją duchowość. Nowicjat jest czasem głębokiego spotkania z Chrystusem, w duchu ks. Bosko. Jest to czas częściowego odcięcia się od świata zewnętrznego, po to by spotkać prawdziwego i żywego Chrystusa. Nowicjat jest okresem formacji, który trwa zwykle 12 miesięcy. W tym czasie nowicjusze podczas wykładów poznają głębiej duchowość salezjańską, zaznajamiają się również z pierwszymi zagadnieniami teologicznymi. Nad całością formacji nowicjackiej czuwa Magister Nowicjatu wraz z kadrą wychowawczą. Zwieńczeniem nowicjatu jest złożenie pierwszej profesji zakonnej. Kandydaci na kapłanów przez obrzęd obłóczyn otrzymują sutanny, a koadiutorzy krzyże.
Po nowicjacie każdy udaje się do postnowicjatu, który jest w Krakowie. Jest to czas poświęcony studiowaniu filozofii. Trwa on dwa lata. To czas angażowania się także w różnego rodzaju spotkania młodzieżowe, organizowane przez Inspektorie. Zakończeniem tego okresu jest napisanie przez każdego pracy proseminaryjnej. To także czas ponawiania profesji zakonnej.
Po zakończeniu formacji w postnowicjacie rozpoczyna się asystencja. Jest to moment starcia się z praktyką życia salezjańskiego. Każdy salezjanin zostaje posłany na dwa lata do różnych wspólnot zakonnych, celem odbycia tejże praktyki. Asystencja jest okazją do ugruntowania swojego powołania, pracując bezpośrednio z młodzieżą w różnorodnych środowiskach. Asystenci mają możliwość zaangażowania się w wydarzenia młodzieżowe, część z nich odbywa swoją praktykę także poza granicami Polski. Wszystko po to, by lepiej poznać Ks. Bosko w dzisiejszych czasach.
Po tym etapie następuje formacja specyficzna. Kandydaci do kapłaństwa kontynuują studia teologiczne w Krakowie. W tym czasie przygotowują się do przyjmowania posług lektoratu i akolitatu oraz do święceń diakonatu, by zakończyć swoją formację seminaryjną przyjęciem święceń prezbiteratu. Natomiast koadiutorzy udają się do na dalsze specyficzne studia lub do pracy salezjańskiej. W tym okresie wieńczy się początkową formację salezjańską, tak kleryka jak i koadiutora, poprzez złożenie profesji wieczystej.
