Doroczne ćwiczenia duchowe

Każdy salezjanin, aby dbać o odnowę swojego ducha i jego wzrost, udaje się każdego roku na swoje rekolekcje. Ksiądz Bosko uważał te szczególne dni odnowy jako czynność podstawową i syntezę wszystkich praktyk pobożności. Posłuszni wezwaniu naszego Ojca, współbracia z kursu III i IV udali się do Salezjańskiego Ośrodka Rekolekcyjno–Wypoczynkowego w Marianówce, aby przeżyć ten wyjątkowy czas.

Czas rekolekcji to czas dialogu między Bogiem a człowiekiem. Przewodnikiem i towarzyszem na drodze tego dialogu był dla naszych braci ks. Łukasz Pawłowski, salezjanin. Głosił on także Słowo Boże podczas Mszy świętych, a także konferencje – jedną rano, drugą wieczorem.

Tegoroczne rekolekcje były dla naszych braci szczególnie ważne, bo są one na drodze bezpośredniego przygotowania do złożenia wieczystej profesji zakonnej w Zgromadzeniu Salezjańskim, którą mają złożyć w tym i następnym roku. Z tej racji motywem, który często obecny był w czasie konferencji czy rozmów, była właśnie profesja zakonna. Drugim równie ważnym i częstym było kapłaństwo, do którego nasi bracia się przygotowują.

Była to także okazja do poznania osoby Czcigodnego Sługi Bożego – ks. Józefa Quadrio, salezjanina. Był on wybitną i ponadprzeciętną postacią. Bardzo szybko został wykładowcą teologii, a później dziekanem wydziału teologicznego Crocetta w Turynie. Zasłynął z tego, że każdą chwilę wykorzystywał by służyć Bogu i Kościołowi. Dla braci przeżywających swoje rekolekcje może to być postać inspirująca. W swoim życiu wiele uwagi poświęcał na formację współbraci i młodych prezbiterów. Pisał listy, w których uwidacznia się jego bogate i głębokie człowieczeństwo, które proponował i pragnął by mieli w sobie przyszli księża.

Napełnieni duchowymi treściami, umocnieni sakramentami i przede wszystkim Panem Bogiem nasi bracia powrócili do Krakowa w niedzielę 16 kwietnia, by wznowić swoją formację w murach seminaryjnych.

Tekst: kl. Maciej Walkowiak SDB