Dzień wdzięczności

„Magicznych” słów uczymy się od dziecka. Proszę, przepraszam, dziękuję. Dlaczego są nazywane „magiczne”? Myślę, że dlatego, że budują wspólnotę. Nasza wspólnota miała te szczęście, aby odmieniać słowo „dziękuję” przez wszystkie przypadki.

„Dzień wdzięczności” to dzień w którym dziękujemy za całą naszą wspólnotę, za nasze rodziny oraz za współbraci, którzy w tym roku dołączyli do naszej wspólnoty, a teraz przyjmowali posługę lektoratu.

Wspólne dziękczynienie i świętowanie zaczęliśmy od odśpiewania Godzinek ku czci Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Przed południem odbyła się Eucharystia, na której pięciu naszych braci z kursu 3. przyjęło posługę lektoratu, której udzielił im Wikariusz ks. Inspektora ks. Zygmunt Kostka SDB.W homilii zaznaczył, że nasza wiara opiera się na Słowie, które było na początku i które ciałem się stało. Zauważył również, że ci którzy głoszą Słowo, często bywają dwulicowi. Jedno mówią, inne robią – „Na kazaniu pięknie mówi o zaginionej owcy, o zgubionej drachmie, rzewnie naucza, żeby dbać o tych, którzy szukają Boga, a po mszy ściąga w zakrystii ornat, stułę i albę i jakby zapomniał o czym przed chwilą mówił”.

Po Eucharystii swój występ miał seminaryjny chór „Canticum”, który jak zwykle był dobrze przygotowany przez p. dr. Andrzeja Korzeniowskiego. Obecni w kaplicy docenili to przygotowanie, prosząc prawie jednogłośnie o bis.

Ważnym momentem wspólnego świętowania był specjalny spektakl tegorocznego Misterium Męki Pańskiej tylko dla naszych rodzin. Po reakcjach publiczności i w czasie rozmów po spektaklu dało się odczuć, że wszystkim się podobało.

Wszystko dobre zawsze szybko się kończy. Myślę, że słowo „dziękuję” nabrało nowego znaczenia w swojej „magiczności” dzięki naszym rodzinom, które odwiedziły naszą wspólnotę i przeżyły z nami Misterium Męki Pańskiej.

Tekst: Bartosz Balcerzak SDB
Zdjęcia: Dominik Kruszyński SDB, Michał Cebulski SDB