Święto wspólnoty i akolitat
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny od lat zajmuje szczególne miejsce w duchowości salezjańskiej, przypominając o stałej obecności Maryi – Matki i Wychowawczyni młodych. W tradycji ks. Bosko był to czas wyjątkowej łaski i zawierzenia, co także dziś głęboko wybrzmiewa w życiu naszej wspólnoty.
Tegoroczne obchody rozpoczęły się o 7:30 uroczystą jutrznią w kaplicy. Klerycy zgromadzili się, aby wspólnie modlić się słowami Kościoła i powierzyć Maryi cały dzień. Atmosfera skupienia, prostoty i braterskiej jedności szczególnie mocno podkreślała charakter tego święta.
Centralnym momentem była Eucharystia o godzinie 12:00, podczas której pięciu braci przyjęło posługę akolitatu z rąk ks. inspektora Tadeusza Jareckiego – ważny etap na drodze formacji seminaryjnej. W homilii przypomniano, że akolitat to nie tylko funkcja liturgiczna, ale przede wszystkim wyraz miłości do Eucharystii i gotowość do służby. Maryja, Niepokalana, staje się dla kleryków wzorem zawierzenia i czystości serca.
O godzinie 13:00 odbył się wspólny obiad, który – zgodnie z salezjańską tradycją – stał się czasem braterskiego spotkania i prostych gestów życzliwości. Rozmowy, uśmiech i serdeczna atmosfera towarzyszyły wszystkim zebranym przy stole.
Wieczorem, o 19:00, w kaplicy teologicznej odśpiewano Akatyst ku czci Bogarodzicy. To nabożeństwo, pełne poetyckiego piękna i starożytnej melodii, od lat stanowi jeden z najbardziej poruszających elementów tego dnia. Światło świec, modlitwa i śpiew kleryków wraz ze studentami z DA Kontakt stworzyły głęboką przestrzeń spotkania z Maryją.
Następnie odbył się tradycyjny obrzęd palenia listów do Niepokalanej, w którym każdy mógł oddać Maryi swoje intencje, prośby i podziękowania. Jest to symboliczny, a zarazem mocny znak zawierzenia – zwyczaj szczególnie bliski duchowości salezjańskiej i obecny w oratoriach na całym świecie.
Na zakończenie dnia wspólnota spotkała się na słodkim poczęstunku, który jeszcze bardziej podkreślił rodzinny charakter uroczystości. Radość, dzielenie się doświadczeniami i wdzięczność były naturalnym dopełnieniem tego pełnego łaski dnia.
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia na Łosiówce stała się – jak co roku – czasem odnowy duchowej, braterskiej jedności i zawierzenia Maryi. To moment, który przypomina, że Matka Boża wciąż prowadzi nas na drodze powołania, tak jak prowadziła św. Jana Bosko – z czułością, wiernością i światłem nadziei.
