Wspomożycielka neoprezbiterów

Co roku 25 maja obchodzimy w kościele wspomnienie Najświętszej Maryi Wspomożycielki Wiernych, jednak dla salezjanów jest ten dzień przeżywany jako uroczystość. Nie było zatem lepszego terminu niż ten, aby tego dnia 7 diakonów salezjańskich otrzymało święcenia prezbiteratu.

Wspólnota seminaryjna towarzyszyła i pomagała w przygotowaniu liturgii tego dnia dla swoich współbraci. Święcenia odbywały się w 4 miejscach w Polsce:

dla inspektorii krakowskiej w Krakowie, gdzie święcenia przyjęło 2 diakonów,

dla inspektorii pilskiej w Słupsku, gdzie wyświęcono 1 diakona

dla inspektorii warszawskiej w Ełku, gdzie święconych było 2 diakonów

dla inspektorii wrocławskiej w Twardogórze, gdzie święcenia przyjęli 2 diakoni.

Uroczystości zgromadziły wielu współbraci, gości, młodzieży, przyjaciół i przede wszystkim rodziny nowo wyświęconych i ich księży proboszczów. Święcenia kapłańskie są szczególnym darem Pana Boga, poprzez który chce On uświęcić danego kapłana, jeszcze ściślej zjednoczyć z sobą, by posłać go na swoje żniwo. W homiliach, które są głoszone przez biskupów, słyszymy, że diakoni, mają stać się całkowicie oddani Bogu i ludziom, że mają stać się kapłanami – czyli szafarzami tajemnic Bożych, szczególnie tej największej tajemnicy, którą jest Eucharystia. Liturgie zostały dopełnione przez uroczyste błogosławieństwo, a po niej pamiątkowe fotografie. W niedziele neoprezbiterzy w rodzinnych parafiach sprawowali swoje msze prymicyjne.
Nowo wyświęconych kapłanów otoczmy życzliwą pamięcią i modlitwą, aby na wzór jedynego Kapłana – Jezusa Chrystusa, potrafili każdego dnia składać swoje życie w ofierze Bogu i ludziom, do których zostali posłani.

We wspomnienie bł. Józefa Kowalskiego neoprezbiterzy odprawili Eucharystię w naszym kościele rektoralnym

fot. facebook inspektorialny